Overal Thuis

De eerste Belgische die we tegenkomen is niet Jessica’s moeder, maar een oudere mevrouw die op de Belgische ambassade in Chili werkt. Ze is hier op vakantie om een Argentijnse vriendin te bezoeken. We zitten op restaurant als ze opeens in het Nederlands vraagt of we misschien Vlamingen zijn. Ja hoor!

We waren net van plan geweest om de rekening te vragen, maar het klikt en we schuiven de tafeltjes bij elkaar. Een aantal cocktails later, en onze zondag is ook weer gepasseerd…

Maandag is dan eindelijk de langverwachte aankomst van een Belgische groep bergbeklimmers: Petra, Eric en Patrick.

Ze hebben nog veel te regelen, en dan sleuren wij hen nog mee op restaurant ook, maar door de vermoeidheid en de jetlag eindigt de avond vroeg.

De dag erna moeten de inkopen gebeuren, want tijdens 3 weken op een koude berg heb je veel calorieën nodig. We argumenteren dapper mee rond de beslissing of het nu vis in blik mét of zonder handig-openend-sluitinkje moet zijn. Want zo’n sluitinkje is inderdaad handig, je hebt geen blikopener nodig. Maar wat als het afbreekt? En is zo’n sluiting even handig te hanteren als je 2 paar handschoenen aan hebt?

Deze en andere existentiële vraagstukken vormen het hoofddeel van onze dinsdag, maar de avond voor ons afscheid laten we ons nog eens goed gaan in het restaurant recht tegenover het hotel, met een heel mooie tuin.

De volgende ochtend gaan we elk onze eigen weg. Zij naar de Aconcagua (de hoogste berg van Zuid-Amerika en de hoogste berg ter wereld die NIET in het Himalaya-gebied ligt), wij naar Buenos Aires.

Geef een reactie